[Gast Blogger Peter Finch]
Ik werk op Alcatraz eiland en ik hou ervan. Ik ben een geschiedenisliefhebber, en dit is levende geschiedenis. Ook geniet ik van mijn collega's en leidinggevenden en ontmoet ik mensen van over de hele wereld.
Bezoekers komen enthousiast binnen om meer te leren over de beroemde gevangenis. Als vertegenwoordiger van de bezoekersdienst is het mijn taak om audiospelers voor de rondleiding door het cellenhuis uit te delen en uit te leggen hoe ze werken. Al vroeg besloot ik dat het leuk zou zijn om mezelf te leren hoe de audiospelers werken in de elf talen waarin de rondleiding wordt aangeboden.
De eerste vreemde taal die ik onder de knie kreeg was Frans. Ik deed dit als eerbetoon aan mijn vader, die leraar Frans was geweest. Bovendien had ik vier jaar Frans gevolgd op de middelbare school, dus ik had een voorsprong.
Voordat ik verder ga, wil ik Google bedanken voor het vergemakkelijken van dit project. Toen ik het spiel in het Frans wilde leren, logde ik in op Google en typte "English-to-French translation" in. Er verschenen twee vakjes. Toen ik in het linkervak Engels intypte, verscheen de Franse vertaling in het rechtervak. Er was zelfs een luidspreker waarop ik kon klikken om de Franse uitspraak te horen. Vanaf daar was het gewoon een kwestie van oefenen, oefenen, oefenen.
Veel studenten die een vreemde taal studeren zijn verlegen om te proberen de taal te spreken. Ze zijn bang dat ze het fout doen en zichzelf voor schut zetten. Omdat ik mezelf in de loop der jaren vaak voor schut heb gezet, was dit voor mij geen punt van zorg. Ook vind ik dat de meeste mensen het waarderen als je hun taal probeert.
Hoewel Google van onschatbare waarde bleek te zijn, riep ik ook vrienden en kennissen op om me te helpen bij mijn zoektocht. Als ik iemand tegenkwam die een taal sprak die ik probeerde te leren, liet ik hem of haar het praatje opnemen op mijn iPhone, zodat ik het kon vergelijken met wat Google me vertelde.
Hoe dan ook, ik begon de audiospelers in het Frans uit te leggen aan degenen die om die taal vroegen en het werkte! Ik kreeg zelfs veel complimenten over mijn Frans. Aangemoedigd pakte ik vervolgens Duits aan. Toen ik dat onder de knie had, ging het verder met Spaans, Portugees en Italiaans. Ik moet echter nog leren hoe ik de spelers in het Japans, Mandarijn, Koreaans, Russisch en Nederlands moet uitleggen.
Na zes talen zijn de kritieken goed. Bezoekers begrijpen me als ik de audiospelers in hun moedertaal uitleg. De enige keer dat het lastig wordt, is wanneer de bezoeker, in de veronderstelling dat ik zijn taal vloeiend spreek, een vervolgvraag stelt. Ik moet dan schaapachtig toegeven dat ik, behalve uitleggen hoe de audiospeler werkt, eigenlijk alleen maar "hallo" en "dank u" kan zeggen in hun taal.
En dan was er die keer, kort nadat ik geleerd had hoe ik de spelers in het Frans moest uitleggen, een groep van achtentwintig Franse bezoekers. Goed projecterend legde ik de groep uit hoe de spelers werkten. Het ging goed. In feite had ik het voor elkaar! Of dat dacht ik, maar aan het eind keek ik in hun gezichten en...niets. Geen glimlach. Geen knikken. Niets. Het was toen dat de gids zich naar mij omdraaide en zei, "ze komen uit Italië."
