Gastblogger John Martini

Een van de hardnekkigste geruchten over het eiland Alcatraz is dat er oude "Spaanse kerkers" in de rotsen onder de gevangenis zijn gegraven. Zoals veel van de geschiedenis van Alcatraz zit er een kern van waarheid in deze verhalen, maar de werkelijkheid wordt vertroebeld door mythologie. Kort antwoord: Ja, er bestaan kerkers onder het gevangenisgebouw. Nee, de Spanjaarden hebben ze niet gebouwd.

Dit is het volledige verhaal: Het huidige gevangenisgebouw op Alcatraz was vroeger de locatie van een enorme bakstenen kazerne die in de jaren 1850 door het Amerikaanse leger werd gebouwd. Het werd "The Citadel" genoemd en werd in 1908 door legergevangenen gesloopt om plaats te maken voor een nieuwe militaire gevangenis.

Tijdens de bouw besloot het leger om de kelderruimtes van de Citadel op te nemen in het nieuwe cellenhuis voor ondergrondse eenzame opsluiting. Toen de nieuwe gevangenis in 1912 werd geopend, kregen deze ondergrondse cellen al snel een grimmige reputatie onder de militaire veroordeelden. De omstandigheden waren er inderdaad erbarmelijk; de mannen werden in bijna totale duisternis vastgehouden, kregen regelmatig brood en water te eten en waren een groot deel van de dag vastgeketend in staande houdingen. Ze hadden alleen dekens om op te slapen en sanitaire voorzieningen bestonden uit een emmer in de hoek. De gebruikelijke duur van de opsluiting was 14 dagen.

De bewakers van het leger noemden deze ondergrondse cellen kerkers en omdat de muren waren opgetrokken uit schijnbaar oude bakstenen, begonnen veroordeelden er al snel naar te verwijzen als Spaanse kerkers. De gevangenen realiseerden zich echter niet dat de bakstenen gewelven eigenlijk gebouwd waren door de Yankees in het tijdperk van de goudkoorts en hun bewakers maakten geen haast om ze dat te leren.

In 1934 droeg het leger Alcatraz over aan het burgerlijke Bureau of Prisons (BOP) als een federale gevangenis. De BOP bleef de kerkers nog een aantal jaren gebruiken, maar gebruikte de minder dramatische termen "Lower Solitary" en "Basement Solitary" voor de ondergrondse cellen. Het legerbeleid van duisternis, het vastketenen overdag en het gebruik van slop emmers werd echter voortgezet. Eén groot verschil was echter de maximale verblijfsduur. Onder de BOP werd deze verlengd van 14 naar 19 dagen.

Uit gegevens blijkt dat de isoleercellen in de lagere gevangenissen tijdens het penitentiaire tijdperk weinig gebruikt werden en dat er tussen 1934 en 1938 slechts 26 mannen opgesloten zaten. Onder de federale veroordeelden bleef de oude naam Spanish Dungeons echter fluisterend doorgegeven worden.

De kerkers werden uiteindelijk opgeheven en vervangen door de huidige isolatievleugel D-Block. In de Citadel werden de voormuren en getraliede deuren van de kerkercellen rond 1939 eruit gerukt, waardoor de meeste sporen van het gebruik als strafcel werden uitgewist. Bezoekers van de Citadel kunnen vandaag de dag nog steeds de gewelfde nissen zien waarin de donkere cellen zich bevonden en met behulp van een zaklamp de namen en registratienummers van de veroordeelden zien die nog steeds in de bakstenen muren zijn gekerfd.

Originele postdatum: 28 december 2017