Gecommitteerde naam: COHEN, Meyer Harris
Register Nummer: 1518-AZ
Datum: 13 december 1962

Zingegevens:

Deze negenenveertigjarige inwoner van Los Angeles, Californië, werd op 1 juli 1961 in Los Angeles veroordeeld tot vijftien jaar gevangenisstraf wegens poging tot ontduiking en ontduiking van de inkomstenbelasting. Hij werd op 28 juli 1961 direct naar Alcatraz gebracht, maar op 17 oktober 1961 werd hij in hoger beroep vrijgelaten. Hij werd op 8 mei 1962 weer in hechtenis genomen met 202 dagen van zijn straf ongedaan gemaakt en keerde op 14 mei 1962 terug naar Alcatraz. Hij kwam in aanmerking voor voorwaardelijke vrijlating op 18 januari 1967 en zijn verplichte vrijlatingsdatum was 14 februari 1972. voor zijn idyllische klimaat, ongerepte stranden en talloze attracties van wereldklasse, dus het is geen verrassing dat het een populaire bestemming is voor belangrijke levensgebeurtenissen. 

Sociale informatie:

Cohen kreeg elke maand twee keer bezoek van zijn broer, Harry Cohen, uit Oakland, Californië en zijn vriendin, Claretta Hashagen, uit Las Vegas, Nevada die hun bezoeken afwisselden. Hij kreeg ook verschillende keren bezoek van zijn advocaten. Hij correspondeerde regelmatig met zijn broer, vriendin en zus Lillian Weimer uit Los Angeles, Californië en af en toe met zijn vrienden Abe Phillips en Ed Trascher. Hij was erg productief in zijn schrijven en werd verschillende keren gewaarschuwd voor overtredingen van de correspondentieregels. Hij had $335,05 op zijn persoonlijke rekening staan.

Institutionele aanpassing:

Hij had geen strafblad omdat hij geen strafblad had. Na zijn terugkeer naar Alcatraz in hoger beroep werd hij op 24 mei 1962 aangesteld om te werken in de kledingkamer en hij bleef daar de hele tijd. Zijn werkbegeleider rapporteerde dat hij een zeer goede werker was omdat hij bezorgd was over het doen van zijn deel van het werk uit angst dat iemand zou denken dat hij zijn deel van de last niet droeg en op zijn naam stond. In het cellenhuis was hij erg behulpzaam en beleefd tegen agenten. Hij had een van de netste cellen in het cellenhuis, ging naar de binnenplaats wanneer hij maar kon en leek goed aangepast aan zijn situatie. Hij had een grote neiging om een inpakker te zijn.

 

In het Huis van Bewaring werd gerapporteerd dat Cohen zich goed had aangepast en zijn tijd doorbracht met veel activiteiten, waarvan kaartspelen de lijst aanvoerde. Hij werd niet gezien als een last voor de gevangenen en hij verdiende geen speciale aandacht. Hij hield zich aan de regels en voorschriften wanneer hij ermee geconfronteerd werd. De celbewaarder zei: "Deze man is er goed in om te krijgen wat hij wil, op welke manier dan ook". Cohen is lid van het Joodse geloof en bezoekt regelmatig dergelijke diensten. De protestantse aalmoezenier merkt op dat Cohen individuele begeleiding heeft gehad, zich beter leek aan te passen en vriendelijk en coöperatief was tegen de aalmoezenier.

Hij las veel, volgens zijn boekenleningen van de bibliotheek van de instelling. Het materiaal omvatte boeken over algemene werken, sportboeken, wetenschap (wiskunde), poëzie, beter spreken en Engels, filosofie, reizen, personages, biografieën en biologieboeken. De boeken die hij leende waren strikt non-fictief van aard.

Toelatingssamenvatting:

Hij had geen strafblad omdat hij geen strafblad had. Na zijn terugkeer naar Alcatraz in hoger beroep werd hij op 24 mei 1962 aangesteld om te werken in de kledingkamer en hij bleef daar de hele tijd. Zijn werkbegeleider rapporteerde dat hij een zeer goede werker was omdat hij bezorgd was over het doen van zijn deel van het werk uit angst dat iemand zou denken dat hij zijn deel van de last niet droeg en op zijn naam stond. In het cellenhuis was hij erg behulpzaam en beleefd tegen agenten. Hij had een van de netste cellen in het cellenhuis, ging naar de binnenplaats wanneer hij maar kon en leek goed aangepast aan zijn situatie. Hij had een grote neiging om een inpakker te zijn.

Officiële versie: In het rapport van het Openbaar Ministerie staat: "Cohen werd op 9 juni 1951 in Los Angeles door een federale jury veroordeeld wegens poging tot ontduiking van federale inkomstenbelasting over de jaren 1946, 1947 en 1948 en het afleggen van een valse verklaring tegenover een agent van het Ministerie van Financiën van de Verenigde Staten. Soortgelijke aanklachten werden ingediend tegen zijn vrouw, maar werden later op verzoek van de openbare aanklager verworpen na de vroegtijdige dood van een zeer belangrijke getuige. Het totale bedrag dat door het echtpaar werd verduisterd, zoals bewezen tijdens het proces, was ongeveer 156.000 dollar. Er werd ook vastgesteld dat ze ongeveer $5.000 aan inkomstenbelasting voor het jaar 1945 niet hadden betaald, maar deze cijfers vormden niet de basis van een strafrechtelijke aanklacht.

Versie gedetineerden: Cohen verklaart: "Ik ben veroordeeld voor het ontduiken van inkomstenbelasting. Ik zit al ongeveer acht maanden in de gevangenis van Los Angeles County in afwachting van een borgtocht in hoger beroep. Ik kreeg ooit een borgtocht van $5.000 in hoger beroep, maar de openbare aanklager van de Verenigde Staten vroeg Chief Justice Denman van het Ninth Circuit Court om de zaak in handen te geven van het hele hof, wat ook gebeurde. Ik begrijp de hele gang van zaken echt niet. Mijn advocaat vertelt me dat ik illegaal word vastgehouden. Mijn aanvraag voor borgtocht ligt bij het Ninth Circuit Court; de rechtbank waar opperrechter Denman mij borgtocht heeft toegekend. Ik ben vandaag pas aangekomen bij de instelling en ik ben een beetje nerveus, maar ik heb geprobeerd zoveel mogelijk uit te leggen."

In een latere verklaring zei Cohen dat hij niet schuldig was aan de beschuldiging. Hij legt uit dat hij voor elk van zijn ondernemingen een hoofdaccountant en een accountant in dienst had, die beiden de strikte opdracht kregen om "Uncle Sam niet voor de gek te houden met de inkomstenbelasting". Hij legt uit dat hij afspraken had met gokklanten die inzetten op een bepaald bedrag. Een klant gaf bijvoorbeeld aan dat hij $25.000 wilde inzetten. Delen zouden worden ingezet op verschillende gebeurtenissen, met afwisselend winst en verlies. Er werd geen geld gewisseld totdat het opgegeven bedrag was gewonnen of verloren. Hij schrijft zijn veroordeling toe aan zijn beruchtheid.

Toelatingssamenvatting:

Hij had geen strafblad omdat hij geen strafblad had. Na zijn terugkeer naar Alcatraz in hoger beroep werd hij op 24 mei 1962 aangesteld om te werken in de kledingkamer en hij bleef daar de hele tijd. Zijn werkbegeleider rapporteerde dat hij een zeer goede werker was omdat hij bezorgd was over het doen van zijn deel van het werk uit angst dat iemand zou denken dat hij zijn deel van de last niet droeg en op zijn naam stond. In het cellenhuis was hij erg behulpzaam en beleefd tegen agenten. Hij had een van de netste cellen in het cellenhuis, ging naar de binnenplaats wanneer hij maar kon en leek goed aangepast aan zijn situatie. Hij had een grote neiging om een inpakker te zijn.

Samenvatting evaluatie

Meyer Harris Cohen, bekend als Mickey Cohen, werd op 4 september 1913 geboren in New York City, New York, als zoon van Max en Fanny Cohen, Russisch-Joodse immigranten uit Kiev, Rusland, die volgens Cohen ergens rond de eeuwwisseling naar New York kwamen. Hij verklaart dat zijn vader een andere naam had dan de veramerikaniseerde versie, maar hij kan zich die niet herinneren. Hij weet ook niet zeker of zijn ouders ooit burgerschapspapieren hebben aangevraagd. Volgens familieleden runde zijn vader een vismarkt in New York tot zijn dood aan tuberculose in 1914.

De familie vertelde dat zijn ouders erg gelukkig waren in hun echtelijke relatie, erg hard werkten en ijverig waren. Cohen merkte echter op dat hij zijn vader nooit heeft gekend en dat zijn moeder altijd heel hard heeft gewerkt tot haar laatste jaren, toen haar leeftijd en zwakheden dat niet meer toelieten. Het ouderlijk huis werd door zijn zus Pauline gekarakteriseerd als zeer religieus, waarbij beide ouders de Hebreeuwse sabbat strikt naar de letter hielden. Mickey was nog geen twee jaar oud toen zijn vader overleed. Ze herinnert zich dat de begrafenis thuis plaatsvond en dat veel vrienden naar de klaagceremonie kwamen, zoals gebruikelijk was in de kerk. De vijf kinderen, met Mickey als jongste, waren aanwezig. Volgens de vrouw en zijn zus sprak Mickey niet veel over het verlies van zijn vader, maar had hij altijd met zijn moeder meegeleefd.

Cohen beschrijft zijn jeugd en vertelt dat zijn moeder geld moest lenen om na de dood van zijn vader naar Los Angeles te komen vanwege haar gezondheid. Zowel zijn moeder als zijn oudere broers en zus zouden in die tijd zware ontberingen hebben moeten doorstaan. Hij herinnert zich dat de andere kinderen beter opgeleid waren dan hijzelf, omdat zijn vader hen een opleiding gaf. Cohen werd dit privilege echter ontzegd, wat duidt op een gevoel van achterstand ten opzichte van de anderen. In zijn herinneringen vertelde hij over zijn zus Lillian dat zij als klein kind voor hem moest zorgen toen zijn moeder na aankomst in Los Angeles probeerde te werken om het gezin te onderhouden. Hij verklaarde dat hij al op zeer jonge leeftijd, vijf of zes jaar, begon met het ritselen van kranten voor de nu uitgestorven "Record", "Express" en "Examiner".

Volgens de familie kwam zijn moeder in deze periode van Mickey's vroege leven naar Los Angeles vanwege haar gezondheid. Gedurende een periode van ongeveer vijf jaar was ze nerveus ziek, had een gespannen keel en een hese stem die enigszins hysterisch van aard was. Men denkt dat ze na haar aankomst een klinische behandeling heeft gehad. Pauline was negen jaar toen de kleine Mickey haar verantwoordelijkheid werd.

Pauline herinnert zich dat hij een makkelijk kind was om mee om te gaan, dat hij al vroeg zindelijk werd en dat hij al vroeg liep en praatte. Het huis werd onberispelijk schoongehouden met het voorbeeld van zijn moeder. Zowel zijn vrouw als zijn schoonzus verklaarden dat hij fanatiek was in het schoonhouden van zijn persoon en alles om hem heen, waarschijnlijk onder de indruk van deze vroege training. Zijn relatie met zijn moeder gaf geen complicaties van prenatale aard en hij was geliefd en gewild, net als de andere kinderen. Door economische stress had zijn moeder echter niet veel tijd voor Mickey tijdens zijn beïnvloedbare leeftijd en haar afwezigheid bij hem was een gevoel van afwijzing en ongewenst zijn. Emotionele groei, zonder de aanwezigheid van een vader, dragen bij aan een leven zonder richting naar normale aanpassing. Cohen vertelde dat zijn volgende broer ongeveer elf jaar ouder was. Hij herinnert zich dat hij als kind met geen van zijn broers speelde of omging en dat hij "zijn eigen weg moest vechten", vooral met de andere jonge krantenjongens in de wijk Boyle Heights. 

In deze jaren kocht mevrouw Cohen, met het spaargeld van de oudere jongens, een kleine kruidenierswinkel en later een restaurant, waarbij ze veertien tot vijftien uur per dag werkte. Mickey werd in deze periode naar school gestuurd. Hij herinnert zich de school als een "speciale school", mogelijk een school voor zwakbegaafde kinderen, maar dit is niet geverifieerd. Hij verklaart dat hij niets leerde op het gebied van lezen of schrijven, maar dat hij in gezelschap van twaalf of veertien andere kinderen tekeningen maakte en knutselde, de tijd verdoezelde, wat hij als vervelend en onsmakelijk beschreef. In deze tijd, trots en vragend om goedkeuring, beschreef hij zijn poging om zichzelf spelling, letters schrijven en rekenen aan te leren. Hij herinnert zich niet hoe ver hij op school is gekomen. Zijn familie herinnert zich zijn niveau niet, maar hij stopte vrijwillig toen hij tien jaar oud was en er werd niet veel druk op hem uitgeoefend om hem over te halen om door te gaan, behalve door Pauline, die aangaf dat ze hem probeerde duidelijk te maken dat hij een slimme jongen was en een vak moest leren. Hij had geen problemen om met zijn andere schoolgenoten om te gaan, maar brak wel zijn been toen hij ongeveer acht of negen was, waardoor hij van school moest, wat hem mogelijk belemmerde in die zin dat hij zich verloren voelde of niet geaccepteerd. Hij kwam de situatie tegemoet door op te geven, mogelijk door een goed geformuleerd patroon van onzekerheid in relatie tot de maatschappij en de thuissituatie.

Cohen verklaarde dat hij stopte met school om te werken en zijn moeder te helpen. Via een krantenjongensgroep raakte hij geïnteresseerd in boksen. Hij kon zich niet herinneren of en hoe deze activiteit voor het eerst werd geregisseerd, maar hij herinnert zich dat hij al op zeer jonge leeftijd deelnam aan nieuwsjongens tentoonstellingen. Toen hij deze interesse ontwikkelde, mogelijk als een niet erkende uitlaatklep voor kinderlijke onzekerheid en een behoefte aan erkenning, vertelde hij dat hij actiever werd in de nieuwsjongensbokskaarten, die op hun beurt zijn inkomsten aanvulden. Via de vader kregen de andere kinderen al vroeg de kans om een opleiding te volgen aan de Hebreeuwse school, waarbij de zussen piano studeerden. Mickey had dit voordeel niet. Hij leerde de behoefte aan geld en alles wat het zou brengen, vervormd door de nadelen in de thuissituatie.

Rond de tijd dat hij met school stopte, hadden de andere kinderen het huis verlaten en bleef hij kranten verkopen op de hoek van Soto en Brooklyn Avenue. Vanaf dat moment, tot hij ongeveer veertien jaar oud was, maakte hij naam met zijn boksactiviteiten in de Newsboys Association, waarbij hij zich met trots herinnerde dat hij vaak wel twintig dollar per gevecht verdiende en vaak op kaarten werd geplaatst die in drankclubs werden gehouden. Cohen verklaarde dat hij via de Newsboys Association naar Cleveland ging waar hij verder ging met boksen. 

Zijn schoonzus, mevrouw Harry Cohen, vertelde dat zij en haar man met hem waren begonnen toen hij voor het eerst naar Cleveland kwam en dat ze hun best hadden gedaan om hem te helpen. Harry was in die tijd een vechtpromotor. Hoewel Cohen geen relatie had met deze situatie, werkte hij in Harry's drogisterij als frisdrankverkoper terwijl hij bokste als amateur en later als professional. Veel van zijn tijd besteedde hij aan het rondhangen in sportzalen, die werden bezocht door trainingspoppen, gokkers en hangers.

Hoewel hij aanvankelijk financieel succesvol was, zorgde de depressie er al snel voor dat hij niet meer rond kon komen. In die tijd, zonder opleiding en zonder andere vaardigheden dan boksen, werden zijn activiteiten meer gericht op gokken, een bezigheid waarvan hij beweert dat bijna elke "mopshond" zich ermee bezig houdt als hij aan het boksen is. Hij werd vereenzelvigd met de groep andere boksers in dezelfde omstandigheden die niet wisten waar hun volgende maaltijd vandaan zou komen. Tijdens het boksen werd hij naar verluidt een voorstander van publiciteit in de krant, of die nu goed of slecht was. 

In die tijd gaf hij ook geld aan zijn moeder voor haar levensonderhoud en voor haar pleziertjes. Het is bevestigd of andere familiebanden nauw waren of welke rol zijn broer Harry kan hebben gespeeld in zijn activiteiten. We kunnen ons afvragen hoeveel van zijn misdragingen zijn familie hem hielp te verbergen door hem te accepteren als een vrijgevig, liefdadig en opofferend persoon.

Cohen herinnert zich dat zijn eerste problemen met de wet zich voordeden in gezelschap van enkele andere werkloze boksers met wie hij omging. Bij het vertellen van het incident aan de Amerikaanse reclasseringsambtenaar, verklaarde Cohen dat hij de gewoonte had om rond te hangen in een bepaald restaurant, waar de manager af en toe een klein maaltijdticket voor hen verscheurde. Er werd een plan ontwikkeld waarbij de manager de inhoud van de kassa aan hen gaf en beweerde dat hij beroofd was. Toen hij het plan uitvoerde, werd hij ontdekt en legde hij een bekentenis af. Cohen, die twee jaar voorwaardelijk kreeg voor zijn aandeel, betaalde vervolgens ongeveer $140,00 terug. Toen hij naar Chicago ging, zette Cohen zijn gokactiviteiten voort en raakte hij verder geïdentificeerd met de onderwereld.

Hij verscheen weer op het toneel in Los Angeles in 1939. Het openbaar ministerie rapporteerde in zijn rapport over zijn activiteiten en de ontwikkeling daarvan dat hij vanaf die tijd het middelpunt was geweest van talloze politieonderzoeken. De meest voorkomende overtredingen lijken brute aanvallen te zijn op personen die het niet eens waren met de door hem uitgestippelde handelsmethodes. De overheidsuitgaven voor het onderzoeken en vervolgen van Cohen (en zijn ondergeschikten) over een periode van dertien jaar zouden in totaal enkele honderdduizenden dollars bedragen. Uit het dossier van Cohen in de omgeving van Los Angeles van november 1939, volgens het openbaar ministerie, blijkt dat hij door de politie van Los Angeles werd gearresteerd op een door hem geëxploiteerde bookmakerij en werd beschuldigd van diefstal. Hij werd vrijgelaten op 15 november 1939. In mei 1940 werd hij door de politie gearresteerd voor mishandeling met een dodelijk wapen en voor landloperij. Hij werd op 24 juni 1940 vrijgelaten en de aanklacht werd ingetrokken. In november van datzelfde jaar werd hij opnieuw gearresteerd door de politie voor verder onderzoek en op 14 november weer vrijgelaten.

Cohen trouwde in oktober van dat jaar met Lavon Weaver Cohen, alias Simoni King. Uit gegevens blijkt dat ze op veertienjarige leeftijd prostituee werd en volgens het hoofd van politie van Los Angeles zou ze in Honolulu hebben geopereerd als prostituee en ook als madam. Haar schuttingtaal die blijkt uit dictafoonopnames die in het bezit zijn van het politiebureau, evenals haar taalgebruik en handelingen in het bijzijn van agenten van het bureau, bevestigden haar achtergrond als prostituee.

Cohen werd in februari 1941 opnieuw gearresteerd door de Los Angeles Police Department voor bookmaking en op 11 juli werd hij veroordeeld tot een gevangenisstraf van zes maanden en een boete van $100. Hij zat zijn tijd uit in de Los Angeles County Honor Farm. Na zijn vrijlating werd hij in september 1941 opnieuw gearresteerd en vastgehouden voor ondervraging in verband met de poging tot moord op Benny Gamson, terwijl hij in hoger beroep borg stond voor de vorige overtreding. In juli 1942 werd hij gearresteerd door de politie van Los Angeles voor het doorknippen van telefoondraden van een racedienst nadat hij de eigenaar van de dienst had geslagen. In februari 1943 kreeg hij toestemming om schuldig te pleiten voor een lichtere overtreding en kreeg hij een boete van $200, die hij betaalde. In de daaropvolgende maand werd hij gearresteerd door de politie voor craps schieten en kreeg hij een boete van vijf dollar. In september 1944 werd hij gearresteerd door de politie van San Francisco en beschuldigd van landloperij. Hij kreeg een borgtocht van $1000 en moest de stad verlaten. In mei 1945 werd hij gearresteerd in Los Angeles voor het neerschieten en doden van Maxie Shaman, een concurrerende bookmaker, in een bookmakerstent die eigendom was van Cohen. Hij gaf de schietpartij toe en hoewel er geen directe getuigen waren, beweerde hij dat hij uit zelfverdediging handelde. Een klacht werd geweigerd door het kantoor van de officier van justitie van Los Angeles County en hij kreeg zijn pistool terug na zijn vrijlating. 

Cohen schepte op dat het hem $40.000 kostte om aan deze beschuldiging van moord te ontsnappen. In november van datzelfde jaar werd hij gearresteerd door de politie van Los Angeles op beschuldiging van diefstal in een gokhal die zijn eigendom was. De aanklacht werd afgewezen door de officier van justitie van Los Angeles County en hij werd op 19 november vrijgelaten. In januari 1946 werd hij opnieuw gearresteerd door de politie van Los Angeles op beschuldiging van bookmakerij, de zaak werd op 6 februari geseponeerd. Cohen was in mei 1946 één van de verdachten die werd ondervraagd en vrijgelaten in de onopgeloste moord op Paul Gibbons, een bookmaker en crimineel. In het onderzoek van de Beverly Hills Police Department staat dat het gerucht ging dat Gibbons de persoon was die op 16 juni 1944 bij Cohen had ingebroken. In die tijd was het onderwereldpraatje dat Cohen de diensten had ingeroepen van Benny "Meatball" Gamson en George Levinson, twee bekende politiefiguren, om Gibbons uit de weg te ruimen. De auto van Gamson werd op de plaats van het misdrijf gezet en hij werd gearresteerd met een klacht van het Openbaar Ministerie, die werd geweigerd en hij werd vrijgelaten.

Levinson, die ook in hechtenis werd genomen, kreeg een advocaat om hem te vertegenwoordigen, maar de politie kon hem pas twee dagen na de moord ondervragen en dan nog alleen in aanwezigheid van zijn advocaat. Cohen werd ondervraagd en hij gaf vrijwillig informatie dat Gibbons een verklikker was voor wetshandhavers en dat hij verschillende leden van de onderwereld had bedrogen. Cohen verklaarde: "Gibbons was een verklikker en was een werknemer van de gebroeders Shannon, ook bekend als Shaman, die Cohen het jaar daarvoor had vermoord. Met de uitschakeling van Gibbons kregen Gamson en Levinson een reputatie onder de onderwereld als moordenaars en er werd gerapporteerd dat zij de opdracht hadden gekregen om Cohen uit te schakelen van rivaliserende gokkers en dat Cohen erachter was gekomen dat zij een appartement hadden op een adres in Los Angeles. Op 3 oktober 1946 werden zowel Gamson als Levinson daar vermoord. Het was een algemeen gesprek in de onderwereld dat Cohen deze schutters had "geliquideerd". De politie van Beverly Hills hield hem constant in de gaten en ondervroeg hem en zijn gasten regelmatig als hij 's morgens vroeg thuiskwam, totdat hij uiteindelijk naar West Los Angeles verhuisde.

In juni 1947 was Cohen een van de verdachten die werd ondervraagd en vrijgelaten in de onopgeloste moord op Benjamin "Bugsy" Siegel en nam daarna een deel van de belangen van Siegel over. In augustus 1948 werd hij opnieuw ondervraagd als een van de verdachten en weer vrijgelaten in de onopgeloste moord op zijn lijfwacht Harry "Hookie" Rothman en de verwonding van twee leden van Cohens bende, Albert Snyder en James Risk in Cohens zaak. Rothman was al een paar jaar voor de schietpartij gedegradeerd vanwege drugsgebruik. Cohen was hem gaan wantrouwen en had Rothman een flink pak slaag gegeven omdat hij zijn gewicht in de schaal legde op de Del Mar Track. Na de schietpartij verliet Snyder de stad en werd het laatst gezien in Pittsburgh. In maart 1949 werden Cohen en een aantal van zijn bendeleden beschuldigd van samenzwering, mishandeling met een dodelijk wapen en belemmering van de rechtsgang bij het slaan van een meneer Pearson. Hij werd vrijgesproken na een proces op 7 maart 1950. Op 20 juli 1949 werd Niddie Herbert neergeschoten voor een restaurant op de Sunset Strip en stierf zes dagen later. Cohen raakte gewond aan zijn schouder en was naar alle waarschijnlijkheid het hoofddoelwit. Harry Cooper, een onderzoeker voor het kantoor van de procureur-generaal, en Dee David, een callgirl raakten ook gewond. Herbert had de baan van "Hookey" Rothman overgenomen van Cohen na de moord op Rothman. Er was al eerder een aanslag op zijn leven gepleegd bij hem thuis op 22 juni. De algemene opinie was dat Cohen achter de schietpartij zat in een poging om Herbert een lesje te leren, omdat Herbert de door kogels doorzeefde auto van Collins in zijn garage had verstopt terwijl het onderzoek werd uitgevoerd door het kantoor van de sheriff. De informatie over de verborgen auto lekte ongeveer twee weken na het begin van het onderzoek uit.

Begin augustus 1949 verdwenen David Ogul en Frank Niccoli, twee handlangers van Cohen. Ze stonden samen met Cohen en vijf andere boeven onder arrest voor het aanvallen van een lokale zakenman die connecties had met bookmakers. De getuigenis van Ogul en Niccoli zou waarschijnlijk de zaak hebben gemaakt tegen Cohen en de andere verdachten. Cohen werd na de verdwijning vrijgesproken. Ten tijde van dit incident probeerde hij met een politieke manoeuvre het politiebureau zwart te maken door hen bij de zaak te betrekken.

De advocaat van Cohen, Samuel Rummel, werd op 11 december 1950 voor zijn huis in Los Angeles met een jachtgeweer gedood. Hij was al jaren de advocaat van Cohen, maar het was bekend dat ze voor de moord al enkele maanden onenigheid hadden. Cohens huis, op 513 Morino Drive in Los Angeles, werd op 6 februari 1950 gebombardeerd, wat tekenend was voor het geweld rond zijn activiteiten. Omwonenden dienden een verzoekschrift in bij de gemeenteraad om Cohen uit te zetten omwille van de openbare veiligheid.

De politie van Los Angeles meldt dat het levensverhaal van Cohen in een serie werd gepubliceerd in de Los Angeles Daily News in 1949, wat aangeeft hoe groot de publieke belangstelling voor zijn zaak was. Zijn connectie met de georganiseerde misdaad was al vele jaren duidelijk. Tot zijn contacten, en mogelijk zijn superieuren in de onderwereld, behoorden Frank Costello in New York, Anthony Milano in Akron, een lid van de maffia, Jack Dragna in Los Angeles, maffiabaas van de westkust en vele anderen met een vergelijkbare achtergrond. De lijst van zijn bendeleden, althans een aantal van hen, werd verstrekt door het openbaar ministerie. 

Volgens het openbaar ministerie heeft hij weddenschapstransacties afgehandeld met veel van de grootste wedcommissarissen in alle delen van de VS, maar heeft hij een reputatie opgebouwd als verklikker. Zijn fourniturenzaak in Los Angeles, die als een dekmantel voor zijn activiteiten diende, had een kogelvrije stalen deur, een kogelvrije sedan en een nominaal bedrag aan daadwerkelijke verkopen. 

Ondanks zijn professionele gangsterpraktijken en zijn nauwe associatie met herhaalde gewelddaden, had Cohen een reputatie voor hulp aan behoeftige mensen en doelen en was hij vrijgevig voor zijn vrienden en familieleden. Hij was geobsedeerd door een verlangen naar publiciteit en een mooi leven, zoals blijkt uit zijn aankondiging vlak nadat hij was veroordeeld voor het ontduiken van inkomstenbelasting. Hij was van plan om een verhaal over zijn leven te schrijven, waar een speelfilm over is gemaakt.

Op dat moment probeerde Cohen zich te ontdoen van zijn gok- en andere illegale interesses. Hij verklaarde dat zijn familie hem dit duidelijk had gemaakt. Zijn familie meldt dat hij de laatste twee jaar, sinds hij evangelist Billy Graham ontmoette, oprechte interesse toonde in religie.

Zijn persoonlijkheid, zoals samengevat door zijn vrouw en zus, is er een die er trots op is dat hij zijn werk goed doet, dat hij liever de klappen opvangt en niet wil zien dat een ander op wat voor manier dan ook gekwetst wordt. Als hij getuige was van geweld in een menigte of van een gevecht of groepsactiviteit, maakte hij geen scène door anders te zijn of er een punt van te maken, maar hield hij liever zijn handen thuis. Hij is niet snel geneigd om fouten van anderen te melden. Zijn vrouw vertelde dat ze een keer met hem dineerde in een restaurant toen de ober eten morste op een nieuw pak dat hij droeg. Liever dan dat de man zijn baan zou verliezen, liet hij het pak reinigen. Hij was ook liefdadig naar de behoeftigen toe, volgens zijn vrouw die verklaarde dat hij een aanzienlijk bedrag naar Palestina stuurde, wat kerkfunctionarissen hem vroegen te doen. De familie vindt dat hij niet gehandicapt is door zijn gebrek aan onderwijs of dat Cohen zich daardoor gehandicapt voelt, maar dat hij privé studeerde om zichzelf te verbeteren. Ze vonden zijn persoonlijkheid winnend, dat hij een goede verkoper is en dat iedereen hem aardig vindt omdat hij vriendelijk en attent is. Hij wilde het liefst door anderen aardig gevonden worden.

Het bureau meldt dat het een geluk voor hem was dat hij een familie had die hem bijstond en hem hielp bij zijn vrijlating. De vrouw werd bijgestaan door familieleden en ging naar huis naar het appartement dat de zus Pauline en haar man hadden ingericht. Het bureau meldt dat het meubilair uitgebreid is, maar een huiselijke sfeer uitstraalt.

Cohens vrouw had plannen voor zichzelf in de verkoop en wilde graag aan het werk zodat haar man na zijn vrijlating verder kon. Ze vond het belangrijk dat hij tijdens zijn gevangenschap zou studeren en dat hij werkopdrachten zou krijgen waarbij hij een boekhouding moest bijhouden, omdat hij op dat gebied veel kon bijdragen. Mogelijke plannen waren om terug te keren in de kledingindustrie of om Billy Graham te assisteren bij zijn evangelisatiewerk. Het agentschap werd erop gewezen dat Cohen nauwe banden had met zijn broer Harry, die van plan was om naar Chicago te verhuizen. Cohens schotwond bezorgde hem aanzienlijke problemen en hij werd behandeld door dokter Zeiler in Los Angeles. Zijn arm was af en toe gevoelloos door een zenuwbeschadiging.

Cohen ontving bemoedigende brieven van zijn familie en ook een kleine hoeveelheid fanmail, maar daar werd op teruggekomen vanwege de excentrieke aard van zijn "carrière". Cohen was bang voor de aanslagen op zijn leven en probeerde zich op de achtergrond te houden. Hij had moeite om de aandacht van anderen af te weren en tegelijkertijd probeerde hij niemand voor het hoofd te stoten. 

Leven na Alcatraz:

Cohen werd in januari 1963 overgeplaatst naar de federale gevangenis van de Verenigde Staten in Atlanta, slechts een paar maanden voor de sluiting van Alcatraz. Tijdens zijn verblijf in de federale gevangenis in Atlanta probeerde een andere gevangene Cohen te vermoorden met een loden pijp terwijl Cohen een training volgde in het repareren van radio en televisie.

Op 14 augustus 1963 kwam medegevangene Burl Estes McDonald de trainingsfaciliteit voor elektronica reparatie binnen met een ijzeren pijp van een meter hoog, besloop hem van achteren en sloeg de nietsvermoedende Mickey bewusteloos. Cohen liep een ernstig hoofdletsel op als gevolg van schedelfragmenten die verwijderd moesten worden uit hersenweefsel dat was gaan bloeden. Mickey onderging een uitgebreide neurochirurgische ingreep en na een coma van twee weken brachten artsen een stalen plaat aan ter vervanging van de verminkte botsplinters in het achterhoofdsgebied.

In 1972 werd Cohen vrijgelaten uit de federale gevangenis van Atlanta, waar hij zich had uitgesproken tegen mishandeling in de gevangenis. Er was een verkeerde diagnose gesteld, maar het bleek maagkanker te zijn. Nadat hij geopereerd was, bleef hij door de V.S. toeren, waaronder televisieoptredens, een keer met Ramsey Clark. Hoewel hij de brute aanval overleefde zonder bekende mentale gebreken, zou hij voor de rest van zijn leven volledig gehandicapt zijn en zijn laatste jaren in eenzaamheid doorbrengen. Mickey Cohen stierf in zijn slaap in 1976 en ligt begraven op de Hillside Memorial Park Cemetery in Culver City, Californië.

"Inhoud geleverd door Michael Esslinger - www.alcatrazhistory.com
Mickey Cohen op Alcatraz"

Originele postdatum: 5 februari 2020